Πέρασα όλη μου τη ζωή
Σ' αυτό το ξενοδοχείο
Περιμένοντας να έρθεις.
Χωρίς δικό μου σπίτι.
Χωρίς ένα συρτάρι για έναν φίλο.
Ακούγοντας τον βόμβο του καλοριφέρ
Τρώγοντας στα κλεφτά, πίνοντας μπίρες.
Έρχονταν να με δουν, τους έλεγα όχι
Μήπως τηλεφωνήσεις.
Για να μπορώ κάθε στιγμή να φεύγω
Έτοιμος για τον ερχομό σου.
Πέρασα νύχτες σιωπηλός και σου μιλούσα.
Απ' το να παίζω στο μυαλό το σμίξιμό μας
Έγινα σκηνοθέτης ουρανών.
Η απουσία σου μόνο μ' έκανε
Ν' αντέξω αυτή την ύπαρξη.
Τώρα στοχεύω με το βλέμμα ένα καρέ γαλάζιο
Άδειο το θέλω από τυφώνες και πουλιά.
Αυτό το σύννεφο με κυνηγά όλη μέρα.
Λένα Καλλέργη
συλλογή: Κήποι στην άμμο, 2010
... Μην την πιστεύεις τη στεριά
δεν είναι όπως δείχνει
σε κοροϊδεύει και μετά
στη θάλασσα σε ρίχνει ...
δεν είναι όπως δείχνει
σε κοροϊδεύει και μετά
στη θάλασσα σε ρίχνει ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου