Step by ...step

Θελω να πω ... - Α.Μανου, Α.Δημας, Β.Π'κων/νου

Πηγαίνω ονειρεύοντας δρόμους

Πηγαίνω ονειρεύοντας δρόμους
το απόγευμα. Οι λόφοι
χρυσοί, το πράσινο των πεύκων,
οι σκονισμένες βελανιδιές!…
Πού πάει ο δρόμος;

Πηγαίνω τραγουδώντας, ταξιδεύοντας
κατά μήκος της διαδρομής…
-Το απόγευμα πέφτει αργά-.
"Μες στην καρδιά είχα
το αγκάθι ενός πάθους.
Κατάφερα και το έβγαλα μια μέρα,
και τώρα δεν μπορώ να νιώσω την καρδιά".

Κατι δικο μας - Αλεξανδρος Δημας

Κι ο τόπος όλος μια στιγμή
μένει, βουβός και ζοφερός,
να συλλογιέται. Ηχεί ο αέρας
ανάμεσα στις λεύκες στο ποτάμι.

Πιο σκοτεινό τώρα το απόγευμα,
κι ο δρόμος που έρπει
και ίσα που ασπρίζει,
θολώνει και εξαφανίζεται.

Το τραγούδι μου επιστρέφει σε θρήνο:
"Οξύ αγκάθι χρυσαφένιο,
Αχ να μπορούσα να σε νιώσω
Μπηγμένο στην καρδιά"

Antonio Machado
(αποδοση:Μαρια Θεοφιλάκου)

Πες μου παλι - Αλεξανδρος Δημας

“Travelers, there is no path, paths are made by walking.

Wanderer, there is no road-- Only wakes upon the sea.” 

(Α.Μ.)